Alfa maðurinn og smiðjan

23.2.2008 | 00:03

þegar ég byrjaði að vinna á trésmíðaverkstæði fyrir svona eins og einum sjálfræðisaldri síðan var það karlastarf að vera smiður. Menn blótuðu hátt og myndarlega, slógust á vinnustaðafylleríunum og rifust í kaffitímum. Klámdagatöl voru talin með klassískri list, wiskí var fæðubótaefni og bjór var sjöundi fæðuflokkurinn. Menn létu það lítið sem ekkert fara í taugarnar á sér þó að ekki fyndist hreinn bolli í fyrirtækinu eða að borðtuskan væri farin að mygla lítillega, hinsvegar skapaðist allsherjar neyðarástand ef bjórsjóðurinn tæmdist. Þetta var jú karlavinnustaður , Grettir Ásmundarson, Morgan Kane og Humphrey Bogart réðu þar ríkjum og gáfu mönnum einn á snúðinn ef þeir ætluðu að fara að vera með eitthvað kellingavæl. Það þótti því alltaf góður brandari að ráða konu í vinnu, Kvennsmiður ( hér eftir smiðja) var í besta falli talin þokkalegur föndrari, nýtileg í smíðanám í grunnskólum eða dúlleríi á elliheimilum. Þessar nokkru huguðu smiðjur sem hættu sér inn á þessi grautmygluðu yfirráðasvæði svita, skeggs og andfýlu fengu því heldur betur að kynnast kvikindisskap Alfa mannsins, mannsins frá Saurbæ í Neanderdal. Það þótti feikisniðugt að byrja á að senda smiðjuna á kaffistofuna til að þrífa, næst var hún beðin um að stinga út úr haughúsinu. Ef viðkomandi smiðja var ósátt við þennan hluta starfsins og vildi meina að menntun sín í trésmíði gæti nýst betur, svona fyrst hún væri nú stödd á trésmíðaverkstæði voru fundin svo svínslega erfið verkefni handa henni að vinna að Alfa manninum hefði aldrei dottið í hug að vinna þau einn, eins og að smíða blýþungar eldvarnarhurðir eða saga niður 200 kg harðviðarblokkir. Þegar að smiðjan gat síðan ekki unnið þessi svínslega erfiðu störf ein og yfirgefin var henni vinsamlegast bent á að hún væri bara kona, klósettið þrifi sig ekki sjálft.

Síðan eru liðin 18 ár.

Í dag vinn ég enn á trésmíðaverkstæði. Það hanga engar berar stelpu á veggjunum, viskíið hefur vikið fyrir grænu te, bjórinn fyrir sykurskertum eplasvala. Á vinnustaðafylleríunum fara allir á trúnó, og kaffitímarnir eru að stórum hluta ætlaðir til umræðu um andleg málefni og augnháraplokkun. Ofan á örbylgjuofninum liggur ekki lengur mygluð borðtuska heldur spjald af getnaðarvarnarpillum og klósettaðstaðan er skínandi hrein, með lítilli hillu fyrir túrtappa. Á verkstæðinu vinnum við 2 karlmenn og 4 kvenmenn. Nei þetta er ekki grín. Ég er farin að vita allt um brjóstagjafir, rakakrem og skálastærðir á brjóstahöldurum. Gott ef það er ekki búið að skrá mig í handprjónasambandið. En ekki er ég þó að kvarta neitt yfir þessari breytingu, mér finnst hún alveg hreint frábær. Svona fyrir utan að nú sé ég um þrifin á kaffistofunni.

Flokkur: Bækur | Facebook